Wellcome to Hell

Bu sabah kış kendini ufaktan göstermeye başladı İstanbul’da. Hafif soğuk verdi ciğerimize ciğerimize, biraz da yağmur yağdı tepemize şakayla karışık. Yağmur, beraberinde trafik keşmekeş ve aceleleri nedeniyle birbirlerine karşı saygısız olma hakkı duyan insanlar getirdi yerden bitme. Hani taraftarlar Avrupa maçlarında kocaman bir pankart açarlar ya “Wellcome To Hell” diye. Demek ki taraftarlar burasının gerçek bir cehennem olduğunu biliyorlar ve bunu bütün dünyaya göstermek istercesine dev pankartlara yazarak ilan ediyorlar. Takımını desteklemekle ilgili bir şey değil sanırım. Peki burası neden bir cehennem?

Otobüste ellenmedik yerim kalmıyor kıdemli bir İstanbul fahişesi oluveriyorum 20 dakika içinde. İnsanlar birbirleriyle kavga ediyor, itişip kakışıyor durmaksızın. Şemsiyeler bir savaş silahı gibi kontrolsüz bir şekilde sağa sola tehdit saçıyor. Şoförler yolculara, yolcular duraklara, duraklar İstanbul’a sövüyor kımıl kımıl dudaklarla bıyık altından. Damarlarında çamur akıyor can çekişiyor İstanbul. Tanrı bile bile çamur akıtıyor damarlarında bu şehrin.

Yöneticisinden esnafına, memurundan öğrencisine kadar herkes günahkar bu şehirde. Bu insanların günahkarlığının en büyük nedeni ise kahpe İstanbul. Tarih boyunca her türlü isyana, kargaşaya türlü savaşlara kısaca her türlüsünden belaya bulaşan bir şehir sadece şanssızlık nedeniyle bu olayların hepsinin öznesi olamaz. Böyle dengesiz bir ruh hali İstanbul’un içinde var. Tanrı tarafından Cehennem olarak atanmış İstanbul. Sonsuza kadar yaptıklarının cezasını çekecek. Biz de bile bile Cehennem’de yaşamayı seçmiş zavallı insanlarız.

Kıssadan hisse: Allah İstanbul’u bildiği gibi yapsın.